அண்மையில் ஜேர்மனிய நட்பு ஒருவருடன் உரையாடிக் கொண்டிருந்த போது, இரண்டு மாதங்களின் முன் நான் வைத்தியசாலையில் இருந்தமை பற்றிய பேச்சு எழுந்தது. பேச்சு வளர்ந்து வளர்ந்து மெல்ல மெல்லச் சூடேற, நம் முன்னே இருந்த காப்பி காத்துக் காத்துக் குளிரத் தொடங்கியது. இதை இந்த மண்ணின் வாரிசான நான் வெளிப்படுத்துவதற்கும் , இங்கு வந்து குடியேறிய நீ வெளிப்படுத்துவதற்குமிடையே உணர்வு ரீதியாகவும் புரிதல் ரீதியாகவும் மிகப்பெரும் வேறுபாடுண்டு. உன் வார்த்தைகளாக இதை எனக்குத் தர முடியுமா என்றார்.
அவருக்குக் கொடுத்ததன் சிறு பகுதியை தமிழில் உங்களுடன் பகிர்கிறேன். பச்சைத் துவேசப் பதிவு என உங்களில் சிலர் சொல்லக் கூடும். சொன்னால்....... அவரவர் புரிதலின் அடிப்படையில் சொல்லிவிட்டுப் போங்கள் . அது உங்கள் புரிதல் பொறுத்தது. என்று புரிந்து கொள்வதைத் தவிர வேறென்ன செய்ய முடியும் என்னால்.....
.................................................................................................................................
ஜேர்மனிய மருத்துவமும், வைத்தியக் கவனிப்புகளும் பற்றி உலகளாவிய ரீதியில் மதிப்பும், நம்பிக்கையும் அதனால் ஜெர்மனிக்குப் பெருமையும் உண்டு ..ஜேர்மனிய வைத்தியசாலைகள் எனக்கொன்றும் புதிதல்ல. இங்கு வந்து ஒரு சில வருசத்தில் அடிக்கடி சென்று தங்கி வரும் என் தாய் வீடாக மாறிப்போனவை.
தாய் வீடென நான் சொல்வதற்கு இன்னுமோர் காரணம், அங்கிருந்து கிடைத்த பரிவும் பராமரிப்பும் கூட .
முதலில் நான் வைத்தியசாலையில் தங்கியிருக்க நேர்ந்த போது நான் இங்கு வந்து ஆறுமாதங்களே ஆகியிருந்தன. அப்போது ஓரிரு டொச் வார்த்தைகளே அறிந்திருந்தேன். அந்த வார்த்தைகளோடு ஆங்கிலத்தையும் உடல்மொழியையும் இணைத்து , என் மொழியின்மை என்னை மனரீதியாகப் பாதித்து விடாத விதமாக நம்பிக்கைக்குரியதாக இருந்தது அவர்களின் கவனிப்பு.
என் வாரிசு பிறந்த போது. பொதுவான நாட்கணக்கை விட அதிகமான நாட்கள் என் உடல்நிலை கருதி வேறொரு வைத்தியசாலையில் தங்கியிருக்க நேர்ந்தது. அப்போது ஒரு சில டொச் வார்த்தைகள் தவிர ஒரு வசனத்தை முழுமையாகக் கோர்த்துப் பேசும் மொழியறிவு இருக்கவில்லை. ஆங்கிலத்தையும் கைப் பாசையையும் ஓரிரு டொச் மொழிச் சொற்களுடன் தவறான உச்சரிப்புடன் பேசும் நிலை. ஜெர்மானியர்கள் மொழி, இனக் கர்வம் கொண்டவர்கள். தம் மொழியை தவறாகப் பேசினாலும் மகிழ்ந்து கொண்டாடும் அவர்கள் அதை ஆங்கிலத்தால் அலங்காரம் செய்வதை விரும்புவதில்லை. இன்றைய இளைய சமூகம் அல்லாத,,வைத்திய, மற்றும் நிறுவன தொடர்பாடல் பதவிகளில் இருப்போர் தவிர பலருக்கும் ஆங்கில மொழி தெரிந்திருப்பதுமில்லை.
அந்நேரத்தில் எனதும் குழந்தையினதும் கவனிப்புக்காக, ஜேர்மனியில் பிறந்த வேறு நாட்டைப் பூர்வீகமாகக் கொண்ட, ஜிவ்வியா என்ற தாதிய மாணவியை நியமித்திருந்தார்கள். பதினெட்டிலிருந்து இருபதிற்குள் இருக்கக் கூடிய அந்தப் பெண்ணுக்கு ஆங்கிலம் தெரியாது எனக்கு டொச் தெரியாது. அதே போல பிரசவம், குழந்தை, வெளிநாட்டு வைத்தியசாலை நடைமுறைகள் பற்றி எதுவுமே தெரியாது.
கட்டிலோடு கட்டியது போல் வயர்கள் தொங்க க் கிடந்த எதுவும் தெரியாத என்னைப் புரிந்து கொள்ளவைத்துச் செயற்படுத்த வேண்டும் . அந்தச் சிறு பெண்ணிடம் ஒரு முகச்சுளிப்போ முனகலோ இல்லை . புன்னகையுடன் இயங்கிய,, எனக்கான தேவைகள் அற்ற நேரங்களில் குழந்தையைத் தூக்கிக் கொஞ்சிக்கொண்டே இருந்த அந்தப் பெண்ணின் முகம் இப்போதுவரை என் மனதில் இருக்கிறது. இடைக்கிடை அவளிடம் விசாரிக்கவரும் தாதிகள் அவளையும் தட்டிக் கொடுத்து தொடுதல் மூலமேனும் தங்கள் ஆதரவை எனக்கு உணர்த்தமுயல்வார்கள். அப்போதெல்லாம் பாலூட்டும் வசதி கொண்ட உள்ளாடைகள் பற்றி நான் அறிந்திருக்கவில்லை. அதையும் அவர்களே தான் வாங்கி அணிவித்தார்கள்.
அதற்குப் பின்னான காலங்கள் மெல்ல மெல்ல வேறு காரணங்களாலும் வைத்தியசாலை எனக்கு நெருக்கமாகத் தொடங்கியது.
தவிர வயிற்றில் நான்குமாதக் கருவுடன் அனுமதிக்கப்பட்டு , அவர்கள் பாதுகாப்பிலேயே தங்கியிருந்து , உரிய காலத்தில் வயிற்றைக் கீறி எடுத்துவரும் வரை அது தான் எனக்குத் தாய்வீடு.
இந்தத் தாய் வீட்டில் கூடுமான நேரம் வரை என் முதல் குழந்தையை என்னுடனேயே வைத்திருக்கச் சொல்லும் ஒரு குறிப்பையும் வைத்தியர் அனுப்பும் போதே இணைத்திருப்பார். அப்போதும் ....... பின்......
சில குறைமாதக் குழந்தைகள் அடிக்கடி வைத்தியப் பராமரிப்பைக் கோரும் தன்மையுடையவை அப்படிக் கோரும் போதும் முதல் குழந்தையை முடிந்தவரை என்னருகில் வைத்திருக்கும் வேண்டுதலை சிறுவர் வைத்தியரும் இணைத்திருப்பார். அப்போதும் அங்குள்ள தாதிகளின் கவனிப்பு நோயுற்ற குழந்தையை மட்டுமன்றி, என் மூத்த குழந்தை மீதுமிருக்கும். அதற்காகவே எனக்கென சிறிய தனியறையை ஒதுக்கியிருப்பார்கள் . தமது கடமையில் அதுவும் ஒரு பகுதியாக இல்லாத போதும் , அவளுக்கான உணவை உண்ணவும் அவளது பொழுதுபோக்குக்கும், அவளை ஆற்றுப்படுத்தவும் பலவேளைகளில் அவர்கள் மனிதாபிமானத்துடன் உதவியிருக்கிறார்கள். இங்கு தாதிய உத்தியோகத்தரை சகோதரி என்பார்கள். அப்படிப்பார்த்தால் என் குழந்தைகள் அறிந்த பெரியம்மாக்களும் சித்திமார்களும் அவர்கள் மட்டும் தான் .
சொல்லப்போனால் , தனக்கே தனக்கான உறவென அவள் அச்சிறுவயதில் தவம் போல் காத்திருந்த அவளது தம்பியின் பிறப்பின் போது கூட என்னைச் சத்திரசிகிச்சை அறைக்குள் அனுப்பி விட்டு அவள் அவர்கள் அறையில் அவர்களின் பராமரிப்பில் தான் இருந்தாள்.
பிற்காலங்களில் அவளையும் கைக்குழந்தையான அவளது தம்பியையும் அறையில் விட்டு விட்டு நான் குளியலறைக்குச் செல்ல நேர்ந்தால் கூட அவர்களே குழந்தைகளைத் தம்மோடு எடுத்துச் சென்று நான் திரும்பி வரும் போது குழந்தைகள் முகமெல்லாம் பூரிப்பாக இருப்பதைக் காணமுடியும்.
இந்த இடைக்காலங்களில் மொழி என்னை நெருங்கி வரத் தொடங்கியது . தடக்கிய நேரங்களில் தட்டிக்கொடுத்து அவர்களின் உச்சரிப்பினூடு அதை வெளியே எடுக்க முயன்றார்களேயன்றி, நான்ன் வேற்று நாட்டவள் தங்கள் மொழி அறியாதவள் என்பதை ஒரு அமர்த்தலான விடயமாகக் கையாண்டு ஒருபோதும் என்னைத் தாழ்வு நிலைக்குக் கொண்டு செல்ல முயன்றதில்லை.
நான் அறிந்தவரை , அந்தக் காலப்பகுதிவரை, ஜெர்மனி வைத்தியப்பணியாளர்களை, வேற்றுநாடுகளிலிருந்து நேரடியாகப் பணிக்கமர்த்தியதில்லை. குறிப்பிட்ட துறைசார் பணியாளர்களையும் இங்கு மீண்டும் கற்பித்துப் பயிற்றுவித்த பின்பே பணியிடங்களில் வேலைக்கமர்த்தினார்கள். அந்தப் பயிற்றுவிப்பில் அவரவர் தனிப்பட்ட குணவியல்புகள் தாண்டி பணிக்கான ஒரே சீரிய முறையை அவர்கள் கொண்டிருந்தார்கள் என்பதை காலத்துக்குக் காலம் வெவ்வேறு வைத்தியசாலைகளில் வெவ்வேறு காரணங்களுக்காக நான் தங்கியிருந்த போதும் பணியாளர்கள் ஒரே விதமான நடைமுறைகளைக் கொண்டிருந்ததிலிருந்து உணரமுடியும்.
நம்மவர்களுக்குத் தெரிந்த உதாரணமாக, பிரித்தானியாவில் மகாராணியாரால் கௌரவிக்கப்பட்ட வைத்தியர் மூர்த்தி ஜேர்மனியில் வாழ்ந்த பத்து வருடங்களும் அகதித் தஞ்சம் கோரிய ஒருவராக ஏற்றுக்கொள்ளப் பட்டாரே தவிர வைத்தியப் பணியாற்ற அனுமதிக்கப் படவில்லை என அறிகிறேன்.
இப்போது வைத்தியத் துறை உட்பட அதிகமான பணியாளர்களை தன்னகத்தே அழைத்துக் கொள்கிறது ஜெர்மனி. மற்றப் பணியாளர்கள் பற்றி நான் இங்கு பேசப் போவதில்லை. அந்தந்தத் துறைகளில் இங்குள்ள மக்களுக்கான பழக்கப்பட்ட நிலை பிறழ்வுறும் போது பெரிய பாதிப்புகள் எதுவும் ஏற்படப் போவதில்லை. வைத்தியத் துறை என்பது உயிரோடும் உணர்வுகளோடும் சம்பந்தப் பட்டது. அதன் பழக்கப்பட்ட நிலை பிறழ்வுறும் போது நோயாளர்களை அவர்கள் சம்பந்தப்பட்டோரை அது எவ்வளவுதூரம் பதற்றத்துக்கும், நம்பிக்கையீனத்துக்கும் சமநிலை தளம்பலுக்கும் ஆளாக்குகிறது என்பதை என், மற்றும் என்னைச் சூழ இருந்தோரின் அனுபவத்தினூடாகப் பதிவு செய்கிறேன்.
இனி நான் எழுத வந்தமைக்கான காரணத்துக்கு வருவோம்.
உனக்கு இந்தச் சத்திரசிகிச்சை அவசியமானது. வேறு மாற்றீடு கைகொடுக்குமனால் நான் அதைத்தான் முயன்றிருப்பேன் என்பதை நீ அறிவாய்.
கூறியவரும் நானும் நீண்ட கால அயலவர்கள் மட்டுமன்றி என்னை, என் குடும்பத்தை நன்கு அறிந்தவருமான வைத்தியர்.
அருகிலிருக்கும் வைத்தியசாலைக்கு அனுப்பாமல் எதற்காக என்னை இத்தனை தொலைவுக்கு அனுப்புகிறீர்கள்.
அது இந்தப் பாதிப்புக்குரிய பிரத்தியேக வைத்தியசாலை. தவிரவும் அங்கு சிறப்புச் சத்திரசிகிச்சை நிபுணராக இருப்பது எனது நண்பன். அவனது தொழில் சீர்மையில் எனக்கு மிகவும் நம்பிக்கையுண்டு. அதனாலும்.
வைத்தியர் குறித்த நாளில் வைத்தியசாலைக்குப் போயாகி விட்டது. கொரோரா கொண்டு வந்த புதிய சட்டங்களில் ஒன்றாக வாசல் வரை மட்டுமே யாரும் கூட வர முடிந்திருந்தது.
என் பத்திரங்கள் பதிவுகள் கையெழுத்துகள் எல்லாம் முடிந்து என்னை அழைத்துப் போக வந்த பெண் தாதி கருத்த பெரிய விழிகளும் அடர்ந்த இமைகளும் , கருநிற முடியும் கொண்டவராக கிறீஹ் நாட்டினராக இருக்கவேண்டும் என எண்ண வைத்தார்.
என் கணிப்பில் பொதுவாக அந்த நாட்டவர்கள் சட்டென மனிதர்களுடன் ஓட்டக் கூடியவர்களாகவும் கொண்டாட்ட மனநிலை கொண்டவர்களாகவும் இருப்பார்கள். இவர் வேறுபட்டிருந்தார். எதோ அவரது வேலையை நான் குழப்பி விட்டது போன்ற அவசரம் , என் பத்திரங்களுடன் அவர் என்னை அழைத்துச் சென்ற போதிருந்தது. ஒரு ஹலோ விற்குப் பின் என்னுடன் வா என்று மட்டும் கூறி விட்டு முன்னே வேகமாக நடந்தார். இந்த நடைமுறை எனக்கிங்கு புதிது. வழமையாக எங்கே ஏன் போகிறோம் என்பதை முன்பே சொல்லி விடுவார்கள் .
எனக்காக ஒதுக்கப்பட்ட அறைக்குள் நுழைந்ததும் வேறும் ஒரு பெண் காலில் கட்டுடன் கிடந்தார். முன்பெனில் புதியவருடன் நுழையும் போதே உனக்குத் துணையாக புதியவர் ஒருவரைக் கொண்டு வந்திருக்கிறோம் என்ற அறிமுகத்துடனேயே நுழைவார்கள். இப்போது அப்படி ஏதும் இருக்கவில்லை. ஹலோ சொன்னேன். அவரும் பதிலுக்குக் ஹலோவெனப் புன்னகைத்தார்.
எனக்கு ஜேர்மனிய மொழி தெரியுமா என்ற எந்த விசாரணையும் அற்று, என் நிறத்தை வைத்து மொழியறியாதவள் என்ற முடிவுக்கு தன்னிச்சையாகவே வந்திருந்தார் தாதி. பக்கத்தில் கிடந்த அலுமாரியைத் திறந்து காட்டி என் bag ஐக் காட்டி அதற்குள் வை என்றார் கனத்த குரலில் கரடுமுரடான அபிநயங்களுடன் . நான் புதினமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
சத்திரசிகிச்சை உடைகளை எடுத்துக் கட்டிலில் வைத்து மாற்றிக் கொள் என அபிநயித்தார். டொச் மொழியை சரியாக உச்சரிக்கும் போது அது வல்லினங்களால் முகத்திலறையாது. அவரது தொடர் வன்மையான உச்சரிப்பு , பேச்சுவழக்கில் தேவையற்ற இடங்களிலும் வலிந்து திணிக்கபட்ட இலக்கணம் , வேலை நடைமுறை இங்கு கற்றவரல்ல என்ற சந்தேகத்தைத் தருவித்தது.
எனக்கு அவர் தந்ததும் உடைமாற்றத் தோன்றவில்லை. எத்தனை மணிக்கு சத்திர சிகிச்சை என்றேன். சட்டென கண்களை விரித்துப் பார்த்தார். கேட்டதே தவறு போல. என் அனுபவத்தில் பழக்கமில்லாத வழக்கத்தால் நான் அவரை வேடிக்கை பார்த்திருந்தேன் உடையை மாற்று என நான் அணிந்திருந்த உடையில் கைவைத்த போது அந்த அத்துமீறல் கோபம் தந்தது . கையை மெதுவாக விலக்கி விட்டு நானே மாற்றினேன்.
அவ்வளவு தான் அவரது கடமை முடிந்து அவர் சென்று விட்டார். பக்கத்துக் கட்டிலைத் திரும்பிப் பார்த்தேன். அவர் சலிப்புடன் நட்பாகப் புன்னகைத்தார். இந்த முதுகு திறந்த உடையுடன் எவ்வளவு நேரம் காத்திருக்க வேண்டும் என்றாவது சொல்லியிருக்கலாம். என்றேன். நான் இன்றைக்குப் போகிறேன் பெரிய நிம்மதி என்றார் அவர் பதிலாய்.
நான் ஏன் அடிக்கடி வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப்படும் நிலையை எய்துகிறேன் என்பதற்கான பின்னணியை வைத்தியர்கள் ஆராய்ந்து குடும்ப வைத்தியர், சிறுவர் வைத்தியர் பாடசாலைகள் என்பவற்றுடன் கலந்து பேசி, தீர்வு கண்ட பின் பலவருடங்களாக எனக்கும் வைத்தியசாலைகளுக்கும் தொடர்பற்றிருந்தது. பின் நான்கு வருடங்களின் முன் ஒருமுறை நிற்கட்டுமா துடிக்கட்டுமா என இதயம் கேள்வி கேட்டதாக இயந்திரம் சந்தேகித்ததில் அவர்கள் பராமரிப்பில் இருக்க நேர்ந்தது. அப்போதும் அவர்களின் நிதானமான பரிசோதனைகளுக்கும் நெற்றி வருடல்களுக்கும் ஆறுதல் வார்த்தைகளுக்கும் மத்தியில் நான் இங்கு எவ்வளவு நாள் இருக்க நேரும், மகளின் பரீட்சை, என்னை நினைத்துத் தவற விட்டுவிடுவாளோ , டெலிபோன் மின்சாரக் கட்டணங்கள் கட்டச் சொல்லவேண்டும். வீட்டில் பிள்ளைகளுக்குத் தேவையான உணவுகள் இருக்கின்றனவா என்ற சிந்தனைகள் மட்டுமே மனதில் ஓட என்னை முழுமையாக வைத்தியப் பணியாளர்களை நம்பி ஒப்படைத்து விட்டுப் படுத்துக் கிடந்தேன்.
ஆனால் இன்று உடலின் ஒரு பாகத்தில் உயிர்ப்பயம் கொள்ளத் தேவையில்லாத சிறு சிகிச்சை அவ்வளவுதான் . இருந்தும் தாதியின் நடைமுறை சலிப்பையும் ஏனோ பதட்டத்தையும் தந்தது. பேசாமல் காலை எட்டு மணிக்கு தலையை இழுத்து மூடிக்கொண்டு தூங்கத் தொடங்கினேன்.
அருகில் அசுமாத்தம் தெரிய விழித்த போது வைத்தியர் நின்றிருந்தார் புன்னகையுடன். கால்மாட்டில் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டே இரத்தமெடுத்தார் . என் நிறத்தின் காரணமாக இரத்தக் குழாயை தேடுவது உனக்குச் சிரமமாக இருக்கக் கூடும் என்றேன். நானும் உன் நிறம் தான். எங்கிருந்து வந்தாய் என்று நட்புடன் வினவிக் கொண்டே தன் வேலையை முடித்தவர் முப்பத்தைந்து நாற்பதுக்குள் இருந்தார். யேமன் நாட்டிலிருந்து வேலைக்காக வந்ததாகக் கூறினார். அவர் எழுந்த போது கால் தட்டித் தூரமாகிய என் காலணியை எடுத்துக் காலடியில் வைத்தார். இங்குள்ள வழமையான வைத்தியர்கள் போல.
எப்போது ஒப்பரேசன். ஏன் வந்த போதிலிருந்து இதை அணிந்திருக்கிறேன் என்றேன். யோசனையுடன் பார்த்தார். இதனுடன் இன்னும் எத்தனை மணி நேரம் இருக்க வேண்டும். அதற்குள் எத்தனை முறை குளியலறைக்குச் சென்றுவர நேரும் என்றேன். ஆமோதிப்பதாகத் தலையாட்டிச் சென்றார். உடல்மொழியிலும் பார்வையிலும் ஒரு விதமான செயலிழந்த தன்மையை உணர்ந்தேன்.
கூடவே தன் வேலை முடியவேண்டும் அதை ஏன் செய்கிறோம் என்பதை விட எப்போது செய்தாலென்ன என்ற தாதியின் மனப்பாங்கு புரிந்தது.
இடைப்பட்ட நேரத்தில் பக்கத்துக் கட்டில் பெண்ணும் நானும் அறிமுகமாகிக் கொண்டோம். இன்னும் கால் கீழே வைக்க முடியாத நிலையிலும் அவர் வீட்டுக்குச் செல்வதில் பிடிவாதம் காட்டினார். என்னுடன் கனிந்திருக்கும் அந்த முகம் தாதி உள்ளே வந்ததும் ஒவ்வொரு முறையும் மாறியது.
மீண்டுமொரு முறை சிறுதூக்கம் போட்ட பின் அதே தாதியே வந்தார். அதே அவசரம் அதே சலிப்பு, ஆழமாய் மூச்சிழுத்து முகத்துக்கு முன்னான் மூசிவிட்டுச் செயற்படுவது முகத்தில் காறி உமிழ்வது போல இருந்தது. இவ்வொரு இன , நாட்டு நடைமுறையிலும் ஒவ்வொரு செயலும் வேறு அர்த்தங்களைக் கொள்கின்றன. பல்கலாச்சாரமக்களுடன் பழகும் போது பொதுவாக அவைகளைக் கருத்தில் கொள்ளல் முக்கியம். அவர்கள் கலாச்சாரத்திலும் முகத்துக்கு நேரே மூசி விட்டுச் செயற்படுவதற்கு அவமதிப்பதாக அர்த்தம் என்பதை நானறிவேன் என்பதை அவர் அறியாமல் இருக்கக் கூடும் . ஒரு விதமான முக்கலுடன் மூசி விட்டு கட்டிலுடன் இழுக்கத் தொடங்கினார்.
ஹாரிடாரில் கேட்டேன்
எங்கே போகிறோம்
சத்திரசிகிச்சை அறைக்கு
முதலே சொல்லியிருக்கலாமே
அதற்காகத்தானே வந்தாய்
சிறுநீர் கழிக்கும் தேவை கூடவா இருக்காது எனக்கு. அதற்காகவேனும் சொல்லியிருக்கலாம். வழமையாக அழைத்துச் செல்லுமுன் கழிவறைக்குச் சென்று வா என்று சொல்லிக் காத்து நிப்பார்கள் என்ற நினைவு வந்தது.
ஆயத்தம் செய்யும் அறைவாசலில் கொடுத்துவிட்டுச் சென்றார். அப்பாடா என்றிருந்தது.
உள்ளே வாங்கிய ஆண் பணியாளர் ஜெர்மானியர் இல்லை என்று முகம் சொன்னாலும் இங்கு வளர்ந்தவர் என்றது மொழி. புன்னகையோடு பேசிப் பேசி என் விபரங்களை எனது வாயால் கேட்டு படிவத்தில் சரி பார்த்தார். இப்போது தோற்று நீக்கி பிசிரப் போகிறேன் சற்றுக் குளிரும், ஊசியால் குத்தப் போகிறேன் சின்னதாய் நோகும் சொல்லிச் சொல்லி தன் வேலையில் கருத்தாக இருந்தார்.
காலையிலிருந்து நீர் கூட அருந்தா வெறும் வயிறு. ஸேலைன் ஏறத் தொடங்கியதும், சிறுநீர் சேரும் உணர்வைத் தூண்டத்தொடங்கியது.
உனது இந்தக் கையை கட்டிலோடும் மறுகையை கட்டிலுக்கு வெளியே ஒரு அணைவோடும் வைத்துக் கட்டப் போகிறேன்.
சரி.
சிறுநீர் உணர்வு அதிகரிக்கத் தொடங்கியது, அதற்குள் சத்திர சிகிச்சைக்குப் பாவிக்கும் பச்சைத் துணியால் கையிலிருந்து உடலில் மேற்பகுதியை மூடி முகத்தை மறைத்து மறுபக்கம் பார் என்றார்கள். அக்குளிற்கு அருகே அத்துணியின் சிறிய இடை வெளியைப் பிரிப்பது உணர்ந்து திடுக்குற்று தலையைத் தூக்கினேன். அங்கே என்ன செய்கிறீர்கள். எனக்குப் பிரச்சனை இந்த இடத்திலல்ல.
தெரியும் பதட்டப்படாதே தவறாகச் செய்ய மாட்டோம்.
இந்தப் பதட்டம் உங்கள் தாதி என்னை பொறுப்பேற்ற நேரமிருந்து தான் ஆரம்பித்தது. எது கேட்டாலும் பதிலில்லை. என் உடலை பொருள் போல நடத்தினால் பதட்டம் வரும் தானே.
புன்னகைத்தார் நான் சொல்லித்தான் செய்வேன் யோசிக்காதே.
செலைனை நிறுத்திவிட்டு சிறிய போத்தலில் என்ன ஏற்றுகிறீர்கள்
அண்டிபயாடிக்
இவ்வளவு அதிகமாகவா
ஆமாம் உன் இரத்தத்தில் கலக்கவிடவேண்டும்
சிரித்து விட்டார்கள். ஏன் நம்பிக்கையற்றிருக்கிறாய்
இதுவரை நம்பியவள் தான். உங்கள் தாதியின் நடைமுறை மனதை அந்நியமாகவும் பயமாகவும் உணரவைக்கிறது. அது உங்களவரை பதட்டமாகத் தொடர்கிறது.
மயக்க மருந்து கொடுக்கும் வைத்தியர் வந்தார். பெயரிலும் முகத்திலும் அரேபியர் என்றார். உச்சரிப்பில் இங்கு கற்றவரோ வளர்ந்தவரோ அல்ல என்றார். ஆனால் வேலையில் ஜேர்மனிய நடைமுறையைக் கொண்டிருந்தார். தன்னை அறிமுகம் செய்து என் வாயால் என் பெயர் பிறந்த திகதிகளைக் கேட்டுச் சரி பார்த்தார், ஸ்கேன் உபகரணத்தில் ஜெல்லைப் பிதுக்கியவாறே உன் கைகளை முழுவதுமாக உறங்கவைக்கப் போகிறேன் எனது பக்கம் பார்க்காதே என பச்சைத் திரையால் முகம் மறைத்தார்.
உறுப்பை மாத்திரம் உணர்விழக்க வைத்துச் செய்யப் போகிறீர்களா
இல்லை மயக்குவோம் அதற்கு முன் இந்தச் சிகிச்சைக்கு இது அவசியம்
அதற்குள் முன்னமே நின்ற அவரது உதவியாளர் உள்ளே சொல்லியிருக்கவேண்டும் சார்ஜன் வந்தார். அகன்ற புன்னகையுடன் அறிமுகம் செய்தார். என்னை அனுப்பிய வைத்தியரை தன நெருங்கிய நண்பர் என்றார். கூடவே அவரது இரு உதவியாளர்களும். உரிய இடத்தை அழுத்தி பாதிக்கப்பட்ட இடத்தைப் பிடித்தபடி இதில் தான் செய்யப் போகிறோம் பதட்டமில்லாமல் அமைதியாக உறங்கு என்றார் புன்னகையுடன்
. பதட்டப்படுபவள் அல்ல உங்கள் தாதி ஏற்படுத்திய தெளிவின்மையும் பதட்டமும் தான் உங்கள் வரை தொடர்கிறது என்று வாய்வரை வந்ததை சொல்லவில்லை. பதட்டம் போனதும், வேகமாக ஏறிக்கொண்டிருந்த சேலைன் சிறுநீரை உந்துவது உணர்ந்தது.
என் மனம் தெளிவானதும் மீண்டும் முகத்தை மூடி திரை போட்டு விட்டு ஒவ்வொரு நரம்பாக ஸ்கேன் செய்து தேடித்தேடி விரல் விரலாக உறங்க வைக்கத் தொடங்கினார்கள். அதன் வலியில் நின்றிருந்த சிறுநீர் உணர்வு முழுக்கரமும் உறங்கக் காத்தருந்த நேரத்துக்குள் ஏறி முடித்த இரு பாக்கற் சேலைனின் காரணமாக அழுத்தம் கொடுக்கத் தொடங்கியது.
இங்கே டாய்லெட் இருக்கிறதா
சிறுநீர் வருகிறதா
ஆமாம்.
வரும் போது போய்விட்டு வரவில்லையா நீ
இங்கே வருவதாக யார் சொன்னார்கள். கட்டிலில் கிடந்தேன் இழுத்துவந்து போட்டிருக்கிறார்கள். நான் டாய்லெட்டுக்குப் போய் நான்கு மணி நேரம் இருக்கும் .
சத்திரசிகிச்சை உடைமாற்றுமுன் அனுப்பவில்லையா.
நான்கைந்து மணி நேரத்துக்கு முதலே அதை அணியவைத்து விட்டார்கள்.
முழு ஆயத்தமும் செய்தாகி விட்டது இப்போது போவது சரியாக வராது. இதை உனக்குள் செலுத்தியபின் எழுந்திருக்கக் கூடாது. முடியாதும் கூட . சத்திரசிகிச்சைக்கான பிரத்தியேக உள்ளாடைகள் அணிந்திருக்கிறாய் தானே பயப்படாதே. இன்னும் சில நிமிடங்களில் மயக்கி விடுவார்கள். பின் உணரமாட்டாய் .
உச்சியில் உச்ச ஒளி உமிழ்ந்த லைட் இருந்த அறைக்குள் தள்ளி பச்சைதுணி மறைவுக்கருகே என் அருகில் அமர்ந்து கொண்டு இப்போது மயக்கமருந்து செலுத்தப் போகிறேன் என வைத்தியர் சொன்ன போதும் , மெல்ல மெல்ல கண்கள் சொருகுகையிலும் என் மனம் முழுவதும் சிறுநீரும் என்னை மீறி வெளியேறி விடுமோ என்ற பதட்டமுமே நிறைந்திருந்தது.
நினைவு திரும்பிய போது முதல் உந்துதல் சிறுநீராக இருந்தது. அல்லது அந்த உந்துதலால் விரைவாக நினைவு திரும்பியது . பேச விளைவதைக் கண்டு அதிகவனப்பிரிவுக்குப் பொறுப்பானவர் பொறுப்பானவர் அருகே வந்தார். நெற்றியில் கைவைத்து இவ்வளவு விரைவாக எழுந்திக்க வேடம் தூங்கு என்றார். அருகருகே எனக்கு முன் அவ்விடத்துக்குக் கொண்டு வரப்பட்டவர்கள் இன்னும் தூக்கத்திலிருந்தார்கள். நீ இன்னும் தெளிவு நிலைக்கு வரவில்லை தூங்கு என்றார். மீண்டும்
பின் என் தவிப்புணர்ந்து, அல்லது முதலே அறிவிக்கப்பட்டதன் படி கழிவகற்றும் பாத்திரத்தை எடுத்து அருகில் வந்தார்.
எனக்கு அது சரியாக வராது . போக வேண்டும்.
நீ எழுந்திருக்கும் நிலையில் இல்லை. சரியாகப் பேசும் நிலை கூட இல்லை . முயற்சித்துப் பார்.
முடியவில்லை.
செலைன் ஓட்டத்தை நிறுத்தினார்.
மீண்டும் முயற்சி
முடியவில்லை.
எல்லோரும் மயக்கம் மீள்வதற்காய் கிடத்திவைத்திருந்த பகுதிக்குள் வெண்கலக் கடைக்குள் யானை நுழைந்தது போல ஒரு தாதி நுழைந்தார். அத்தனை சத்தமான பேச்சும் ஓர் விதமான அங்கிடுதத்தித் தனமும் அரை மயக்கத்திலும் பதட்டம் தந்தது
இவளை இவளது அறைக்குக் கூட்டிச் சென்று சிறுநீர் கழிக்க உதவு
இல்லை நான் வேறு யாரையோ அழைக்க வந்தேன்.
யாரை
பெயரும் தெரியாமல் அறை எண்ணும் தெரியாமல் தடுமாறியது. தன் பொறுப்பின்மைக்கு தானே சத்தமாய் சிரித்தது. .பாக்கட்டுக்குள் கைவிட்டு கையேட்டை எடுத்துப் பார்த்து அறை எண் சொன்னது. அவ்விடத்துக்குப் பொறுப்பான தாதியின் முகம் கடுகடுப்புடன் புன்னகைத்தது
அந்த நோயாளியை நான் வேறு யாரிடமாவது அனுப்புகிறேன் இப்போது இவளை விரைவாகக் கூட்டிச் சென்று அவளது அறையில் உள்ள கழிவறைக்குக் கூட்டிச் செல். கூடவே நில் . தனியாக உள்ளே விட்டு வெளியே வராதே. இன்னும் நிமிர்ந்திருக்கும் நிலையில் அவள் இல்லை. விரைவாகக் கொண்டு செல்.
வழியில் இரண்டு மூ ன்று இடங்களில் நின்று விண்ணாணம் கதைத்தது கெக்கே பிக்கே என்று சிரித்தது. எனக்கு உயிர்போயக்கொண்டு இருந்தது . உச்சரிப்பும், பெயரும் ருமேனிய நேரடி இறக்குமதி என்றன.
அறை வாசலில் இன்னோர் தாதியுடன் வைத்தியசாலைக்கு சம்பந்தமில்லாத எதையோ சத்தமாக உரையாடிக்கொண்டே பொறு உள்ளே விட்டுவிட்டு வருகிறேன் என்றது என் படுக்கைக்கான இடத்தில் விட்டு விட்டு அவசரமாக மிகுதிக் கதைக்கு ஓடியது.
என் படுக்கை குளியலறைச் சுவருக்கு சமீபமாக இருந்தது. சிறுநீர் உந்தல் சிந்திக்க விடாது எழுப்பியது சுவரில் சாய்ந்து செலைன் உபகரணத்தைப் பற்றியபடி குளியலறைக்குள் நுழைந்தேன். இருக்கையில் அமர சட்டென சாய்த்தது. உள்ளுணர்வு கையை சிவரில் ஊன்றித் தாங்கி நிறுத்த முயன்று , தூங்கிக் கிடந்த கை மேலெளாது சமநிலை தளும்பியதில் சத்திரசிகிச்சை செய்யப்பட்ட கை நிலத்தோடு மடங்கித் துவள அதன் மீது நானும் என்னோடு செலைன்உபகரணமும் சேர்ந்து விழுந்தோம்.
சத்தம் கேட்டு பக்கத்துக் கட்டில் பெண் அழைப்பு மணியை அழுத்தியிருக்க வேண்டும். ஒரு தாதிய மாணவனும் மாணவியும் ஓடி வந்து பதட்டமாக தூக்கி கட்டிலில் கொண்டு வந்து போட்டார்கள்
ஏன் எழுந்திருந்தாய் ஏன் எம்மை அழைக்கவில்லை நீ தனியாகப் போகக் கூடாது எனப் பதறினார்கள்.
கொண்டு வந்து தள்ளி விட்டு சிறுநீர் கழிக்கப்போ என தாதியே சொல்லிவிட்டுப் போனால் பின் இவள் யாரை அழைப்பது என்றாள் பக்கத்துக் கட்டில் பெண். அவர்கள் இருவரின் முகங்களில் கோபம் வெளிப்படையாகத் தெரிந்தது. உடனடியாக வைத்தியர் வந்தார்.
பின் அடுத்த ஒவ்வொரு இரண்டு மணி நேரமும் அந்த தாதிய மாணவர்களே வந்தார்கள்.......
இரவுக்கு இங்கு பயிற்றுவிக்கப்பட்டதாக மொழியாலும் நடைமுறைகளாலும் நம்பத்தகுந்த தாதியும், அடுத்தடுத்த பகலில் வேறு தாதிய மாணவர்களும், பல் தேய்த்து விடவா? மறுகையால் முயன்று பார்க்கப் போகிறாயா? முகம் உடல் துடைக்கவா. உன் உடைகளை நாம் அணிவித்து விடலாமா எனக் கேட்டு அனுமதிபெற்றுக் கவனித்துக் கொண்டதில், ஒவ்வொரு நான்கு மணி நேரமும் இதைத்தான் செய்யப் போகிறோம் எனச் சொல்லிச் சொல்லிப் பரிசோதித்ததில், நட்பான புன்னகையில் பதற்றம் அகலத் தொடங்கியது.
நான் வரும் போதிருந்த தாதி எங்கே.
எங்களைப் பிடிக்கவில்லையா. உனக்கு எம்மை நியமித்திருக்கிறார்கள் .
பிடிவாதமாக பக்கத்துக்கட்டில் பெண் சென்ற பின்
புதிதாய் வயோதிபப்பெண் ஒருவர் முள்ளந்தண்டு சறுக்கி நிமிர முடியா வலியோடு வந்தார்.
ஆரம்ப ஆயத்தங்களை அந்தத் தாதிய மாணவர்கள் செய்தார்கள் பின் வந்து தன்னை அறிமுகம் செய்து கொண்ட தாதி மாட்டின் எலும்பு மூட்டில் ஒட்டிக்கிடக்கும் கசியிளையத்தை நாய் பல்லால் வறுகுவது போல ர் இற்கு அழுத்தம் கொடுத்துக் கொடுத்து டொச் கதைத்தார். ரசிய அல்லது ரசியாவிலிருந்து பிரிந்த நாடுகளில் ஒன்றிலிருந்து நேரடியாகப் பணிக்கு வந்திருக்க வேண்டும். குரலில் தேவையற்ற உச்சதொனியும் அதிகாரமும் இருந்தது.
பக்கத்துக் கட்டில் பெண்ணுக்கு உணவு எடுத்துச் சாப்பிடும் படி நிமிர முடியவில்லை அதற்கேற்ப உணவுத் தட்டை நகர்த்துவது தன் கடமை இல்லையாக நடந்து கொண்டார். அந்தத் தாதி . வயோதிபத்தின், வலியின் விளைவாக அவர் சாப்பிடாமல் பிடிவாதம் பிடிக்கத் தொடங்கினார். சாப்பிடுவது சாப்பிடாதது உன் விருப்பம் என்றார் விட்டேற்றியாய். வெளியேறியபடி
அக்கறையாக இதமாகச் சொன்னால் அடம்பிடிக்கமாட்டார். அவரது தேவை ஆதரவான வார்த்தைகளுடனான கவனிப்பு என்பதை அவரை உண்ணச் சொல்லி நான் உணர்ந்தேன்.
அடுத்தநாள் படுக்கை விரிப்புச் சரி செய்து அப்பெண்ணைப் படுக்கவிட்ட போதே அவர் அலறிக்கொண்டிர்ந்தார். படுக்கையின் முதுகுப்பகுதியை அதிகமாக உயர்த்தி விட்டீர்கள் எனக்கு வலிக்கிறது சறுக்குகிறது. என்னை மீறிச் சிறுநீர் கசிகிறது என அப்பெண் அலறிக் கொண்டிருந்தார். எல்லாம் சறுக்காது சரியாகத்தான் போட்டிருக்கிறேன் அமர்த்தலாகச் சொல்லிக்கொண்டே அவர் வெளியேறினர்.
சலித்துச் சலித்துப் புறுபுறுத்துக்கொண்டே கிடந்தவரின் ஒருகால் கீழே தொங்கத்தொடங்க படுக்கையிலிருந்து அவர் கீழே நகர்வது தெரிந்தது. உணர்வற்று தொங்கிக்கொண்டிருந்த என் கையை மறுகையால் தாங்கிய படி ஓடிச்சென்று முழங்காலால் அவரது உடலை கட்டிலோடு அணை கொடுத்து தாங்கிக்கொண்டு அழைப்பு மணி அழுத்த ஓடி வந்தார்கள் அந்த தாதிய மாணவர்கள்.
என்னை வீட்டுக்கு அனுப்புங்கள். அங்கே எனக்கு உதவிக்கு வரும் பெண் என்னை நன்றாகக் கவனித்துக் கொள்வார் நான் இங்கே இருக்க மாட்டேன். கோபமாய் வேதனையாய் கெஞ்சலாய் சொல்லத் தொடங்கினார் அவர் .
பின் அவரின் தேவைகளுக்குத் தொடர்ந்து தாதிய மாணவர்கள் வரத்தொடங்கினார்கள்.
இந்தத் தாதிய மாணவர்களோ இங்கு பயிற்றப்பட்டவர்களோ அன்றி வேறு யாரிடமும் என் கவனிப்புக் கையளிக்கப் படமுன் வெளியேறிவிட வேண்டும் என்ற பதட்டத்தில் எப்போது வீட்டுக்கு விடுவீர்கள் என இத்தனைவருடகால அனுபவத்தில் இல்லாதபடிக்கு வைத்தியர்களைத் தொடர்ந்து நச்சரிக்கத் தொடங்கினேன்.
